سه نقطه ...

چنانت دوست میدارم که گر روزی فراق افتد      تو صبر از من توانی کرد و من صبر از تو نتوانم

روزها میان و میرن !

زمستون آخرین نفسهاشو میکشه و آخرین تیر های باقی مونده کمونشو نثارمون میکنه و ما زیر زخم تازیانه این زمستون هنوز همدیگه رو داریم

و هنوز با تنها سلاح عشق و امید تک مبارزان این دژخیم بی رحم هستیم .....

نگاه به آینده وحشتناکه ! بی اغراق حرف میزنم ! حرفهای خشک و بی روح مجید عین واقعیته !

شرایط نا به سامان جامعه ! تمام دغدغه های به حق مجید ! جاده صعب العبور من و تو .... تمام اتفاقات ریز و درشت گذشته من و تو ...

حادثه یکی شدنمون ! حادثه های تلخ و شیرینمون ...

همه شبهای بیکسی و با هم بودنمون ....

همه لحظات شیرین دیدارمون ...

همه انتظار به آینده مون ....

همه امید و دلمشغولی هامون ...

همه نگرانی از جدایی هاش ایام عیدمون ...

همه دلهره شیرینه ایام بعد از عیدمون ...

همه اینها ذره ای تردید در دلم ننداخته ...

و راسختر از همیشه فریاد میزنم ....

دوستت دارم رفیق ....

تو همراه باش ، من همسفرت هستم ....

تمام دلهره های این چند روز !

تمام شلاقهای به حق مجید

همه و همه فهموند چقدر دوستت دارم ! هرچند خیلی ها میگن اینها نون و آب نیست ...

هرچند همه میگن اینها زندگی نیست !

ولی من هنوز ایمان دارم انتهای زندگی میرسه به جاده دوست داشتن ! فرعی همسفری ...

هنوزم ایمان دارم نون خالی با عشق بهتر از چلو برگ رستوران نارنجستان سعادت آباد تهرانه ولی با شک خیانت یا نفرت از یک حادثه .....

هنوزم من به بوسه های بی ریا به دست پینه بسته به عشق بازی ولی با یاد دیگری بودن ایمان دارم ....

شاید خیلیا بخندن ولی من ....

هنوزم من نه تشنه مال و مقام ، بلکه تشنه یک لبخند از سر مهرم ، یک نگاه از سر عشقم ...

شاید خیلیا باور ندارن ...

شاید خیلیا .................