~*~ مهر و ماه ~*~
باشد که مرور عاشقانه هایمان جلا بخش لحظه لحظه های با هم بودنمان باشد...
~*~ مهر و ماه ~*~
باشد که مرور عاشقانه هایمان جلا بخش لحظه لحظه های با هم بودنمان باشد...عشق من صبور باش ...
امیرم ...
می دونم چقد دلت بزرگه
می دونم چقد صبوری
اما وقتی کسی و که درجه تموم حساسیتهاش خودشو حتی به ستوه آورده رو همسفرت کردی یه خورده بیشتر واسه رسوندنش به ساحل آرامشی که فقط با خودت میگیره بیشتر صبور باش ...
عزیزم شک نکن !
به هرچیز و هر کس این عالم می خوای شک کنی به عشق و احساس من به خودت شک نکن ...
درسته که اون شب بدون اینکه ناله های دلمشغولیت و اینجا بخونم خودم با Smsهایی که بالاخره تونستم تو ذهنم جمعشون کنم و برات بفرستم جواب درگیریهای ذهنیت و دادم اما بازهم بهت میگم امیرم ... بی نهایت دوست دارم ...
اگه دوریت و تاب میارم به خدا فقط دندونه که رو جیگیرم میذارم ...
حواسم و پرت میکنم تا بتونم دور از تو نفس بکشم ...
سالی که شروع شد عجیب دور از شور و اشتیاق عمیق قلبیم بود !
توی همه چیز یه دلهره و ناراحتی داشتم و این دلهره ... بعد از48 ساعت از اتمام نوروز گذشته به واقعیت تبدیل شد و عزیزی و از من گرفت که همدم 6سالم بود ...
عزیزی که مهرم بهش بی نهایت بود چون روحش بی نهایت بود ...
18فروردین امسال قلب من و پاره پاره کرد ...
هیچ وقت فکر نکن جات تو قلبم ذره ای از این جریان متأثر شده
نه ،
خودت میدونی برام چی بود ...
از جنس انسان نبود پس تو قلبم جای هیچ انسانی و نگرفته بود
یه فرشته ی کوچیک بود که امانت خدا بود
خدا مهرش و با اون رو سینم گذاشته بود
رنج سالهای تنهاییمو با اون سهل کرده بود
فکر کن سنگ صبورت یه دل کوچیک باشه توی بدنی که شاید از شدت غمهایی که تو رو شونش گذاشتی اونقدر بیمار شده بود ..............
وااااااااااااااااااااااااای به من خدای من که اگر تو برای خاطر من که بنده ی کوچیکه توم پرنده ای رو فرستادی تا بلاگردون و سنگ صبور من بشه و من اینطور از تو غافل بودم ................ !!!
واااااااااااااااااااااااای که من نمیبخشم خودمو اگر دردهای اون بخاطر من باشه ............
5سال زجری که اون کشید دردهایی که به چشمم دیدم و تاب آورد تا من به ساحل امن عشق تو برسم و بعد رفت ............ !
امیر ببین وفای اون و که 1ساعت قبل رفتنم رفت تا من نبینم رفتنش و..........!
ای خداااااااااااااااااا از وفای اوووووووووووون
نه تو هیچ کدوم از روزای عید که تو اولین روز از اتمام نوروز رفت تا هیچ برنامه ای رو خراب نکنه ............!
وای چقد سوختم بی تو امیـــــــــــــــــــــــــر ...!
بی آغوش تو تو اون شرایط خورد کننده ....
اما دووم آوردم ............... !
از آغوش من گرفت تا تو آغوش امن و سلامت خودش بگیردش مگه نه؟
وای که الان دیگه میتونه پرواز کنه..........
وای که دیگه هرجا که میخواد میره ..........
هرچی میخواد میخوره .........بهترینهاشو ...........
میدونم میبینمش
چطور ممکنه قلبی اینطور بهش گره بخوره و جوابی برای اینهمه دلتنگی و آرزوی دیدار نباشه ؟!
نه ، حتما هست ....
حتما میبینمش
واااااااای امیر به من از تمام زیباییها و راحتیهای اون دنیا فقط 1درخت بدن با پسرم ....
تو رو هم میخوام اما اگر بخوای اون دنیا هم کنارم باشی ...
امیرم...
آزارت دادم ببخش
تو بهترین اتفاق زندگیه منی
تو روزهای سخت زندگیم خدا اون فرشته ی کوچولو رو برام فرستاد تا زمان رسیدنم به تو برسه
تا تو بیای و همه ی خونه ی دلمو مال خودت کنی
اون فرشته قلبم و وسیع تر کرد تا تو تو دلم جا بشی ...
تا وسعت مهربونیات به درک من برسه و عشقت برام معنا بشه...
اون فرشته به گردن هردومون حق داره ...
ماهگرد گذشتمون به بی خبری ازش گذشت
اما این ماه با یادآوریت دلم شاد شد...
عشق من چقد مهربون و باهوشه که حواسش به همه چیز هست ...
*ماهگردمون مبارک عزیزم*
چقدر دلتنگتم ...
چقدر دوست دارم ...
چه امیدی ....
نه زمین خاک قدیمی نه هوا همون هواست
تا چشام کار میکنه هرچی که مونده نابه جاست
اول از همه بگم اگه بی حوصله هستی اصلا این پست رو نخون
نمیدونم از کجا شروع کنم ...
نمیدونم اصلا ظرفیت خوندن این قسمت از خونمون و داری یا نه ...
ولی به هر حال شروع میکنم ...
اولش بگم که داشتم اولین نوشته هامون و میخوندم
اون شرو و شوق و اون احساس زلال راستش اشکی رو روانه کرد رو گونه هام
این روزها که نه راستش چند مدتیه که کاملا توی افکار وحشتناکی درگیرم
و چه بخواهی و چه نخواهی مهتابم تو مسئولی تا برطرفشون کنی
و یا اینکه تشدیدشون کنی ....
وقتی میخونم اولین پستها و حرفهامون رو ، هنوزم کاملا انرژی
اون کلام رو احساس میکنم
مهتاب الان چند ماهه ...
چند ماهه که دیگه مهتاب همیشه نیستی ...
از بعد از دیدارمون توی آبان ماه ! بعد از اومدن از شمال و رفتنت ...
کاملا احساس تردید و دو دلی و شک نمایانه ...
کتمان نکن ! چشمات دارن فریاد میزنن ...
رفتارت داره نشون میده ! وقتی هم و میبینیم دو سه روز اولش
خوب و با انرژی ولی روزهای بعدی انگار دلتو میزنم انگار خسته میشی !
انگار .........
مهتاب جان !
من و تو به امید هم قمار کردیم ! من و تو مسئولیت هم و قبول کردیم ...
من و تو به امید هم برای هم پا پیش گذاشتیم ...
مهتاب
خدا اون بالا شاهده برای تو خیلی کارهایی که از حد توانم خیلی بیشتر بود
کار انجام دادم !
اصلا ادعا ندارم که تونستم شایستگی هاتو برابر کنم ولی مدعی هستم
هر کاری که میتونستم و کردم و میکنم
با جون و دلم میکنم فقط تو هم مهتابی باش که من از زندگیم میخواستم
قرار بود قلب هم باشیم ولی خودت بگو چند ماهه قلبت با قلبم یکی نیست ؟
من حتی حق نگران شدنت رو ندارم .........
خق ندارم بگم فلان مشکلت رو با هم برطرف میکنیم
این یعنی چی ؟
این بود اون روزهایی که برای هم تداعی کرده بودیم ؟
من حتی حق ندارم نگران حالت باشم ....
من حتی حق ندارم ....
حق ندارم بگم دوستت دارم ...
الان ماه هاست که با گفتن این جمله دیگه هیچ عکس العملی نشون
نمیدی و حتی بالا تر از این میگی کاش نداشتی ...
و این برای من یعنی شکست
من از زندگیم اینا رو نمیخواستم ....
مطمئنم که تو هم نمیخواستی ....
کم کم دارم به سکوت میرسم ...
تا حرفی رو عنوان میکنم اگر جدی باشه ازم میخوای ادامه ندم
اگه شوخی باشه باید توضیح بدم که نیتم چی بوده چرا گفتم و... و.... و....
برای حل مشکلات تا اقدامی میکنم خودت و دور میکشی
هاله ای دور خودت کشیدی که هیچ کس حق ورود نداره
و تا کسی قسمتی از این حریر شکننده رو از گوشه ای بلند میکنه
دنیا رو سرش آوار میکنی ....
خب این چه مفهومی داره ؟
از هیچ روز و هیچ صحنه ای از بیرون رفتن با من لذت نمیبری ....
همه عکسامون توی چشمات موجی از نفرت و خشم و یاس هست ...
واقعا چرا ؟
ما هنوز زندگیمون و شروع نکردیم که اینطور توی طوفان گیر کردیم
3 سال بعد به کجا میرسیم ؟
10 سال بعد کجا هستیم ؟
کجاست اون مهتاب بشاشی که صبح ها توی سرویس نمیذاشت بخوابم ؟
انتظار ندارم و نداشتم بعد از اون حادثه شوم اینطور باشی ولی انصافا
چند ماهه که مهتابی که من میشناختم نیستی ؟
مهتابی که تا صبح صحبت میکردیم و هیچکدوم توان خداحافظی نداشتیم کجاست ؟
مهتابی که این روزها تا تلفن میزنم به هر بهونه راست و واهی به هر نوعی
میخواد فرار کنه ؟
نای صحبت کردن نداره ...
حوصله هیچ بحث و حرفی رو نداره ...
مهتابم کجا داری میری ؟
کجا داریم میریم ؟
مهتابی که بار اول 1 ماه پیشم موند کجاست ؟ و مهتابی که بیشتر از دو هفته
نمیمونه ....
نمیدونم ...
واقعا نمیدونم چه کاری باید بکنم
بهم میگی از اخلاقم خسته شدی ؟
میگم خسته نشدم ولی قطعا لذتی هم نمیبرم
وقتی موضوعی هر روز تکرار میشه ....
میگم روزی انرژی من هم ته میکشه اونوقت چه کار باید بکنیم ؟
یه سوال دارم
با انصاف جواب بده
چقدر سهم و حق توی زندگی برای من قائلی ؟