قول میدم ...

"امیرم" ... روح لطیفت منقلبم میکنه !!!

هیچ وقت فکرش و هم نمیکردم روزی "مرد" ی و با لطافت و صداقت روح تو ببینم چه برسه به اینکه این "مرد" بخواد مال ... من ... باشه ...

وااااااااااااااااااای همه وجودم لبریز از شوق میشه وقتی روزی و تصور میکنم که "ما" این مسیر و طی کردیم و بعد ...

"امیرم" امروز با کلک تو بیشتر از تو خوابیدم ! چه کلک ماهرانه ای بود وقتی گفتی خوابم میاد بخوابیم ... و من خوابیدم و تو ...

مهربون بی نظیر ِمن ! وقتی تلفنی باهت حرف میزنم دلم میخواد همه ی وجودم گوش بشه و زمان بایسته تا من تو طنین صدات محو حضوری باشم که ازش محرومم ! اون لحظه هیچ حرفی به ذهنم نمیرسه و هیچی نمیخوام جز بودنت ... جز شنیدن صدات ...

"امیرم" می فهمم تحملت و... می دونی تحملم و ... صبر میکنیم عزیزم ... با امیدواری صبر میکنیم ...

عزیز دلم ... بی قراری های گاه و بی گاهم و تو قرار و آرامش میدی ... بدون آرزویی ندارم جز آرامش تو پس مطمئن بمون و مضطرب نباش که خدای "عشق" پشت احساس ناب ماست ... من ایمانم به خودش و بعد به حضور ِ تو ه ... تویی که من و از سرمای بی باوری به یقین "عشق" رسوندی ...

امیرم ... امیرم ... امیرم ... کاش میشد اونقدر قوی باشم که تمام خستگیهاتو بذاری رو شونه های من ... تا بتونی بی مهابا اوج بگیری ... تا بتونیم زندگی ای  رو بسازیم که با سادگی و عشق و آرامش لحظه لحظه هامون و رنگین کنه ... بی دغدغه ی کم و زیاد دنیا ... بی کینه و حسادت ... بدون اینکه خستگی روزمرگی سراغمون بیاد ... یا اینکه گذر زمان غباری روی احساس پر تپش ما بنشونه ... آزاد از هر قید بند مادی ... عشق بورزیم به لحظه های با هم بودمون ... با هم بودنمون ...

امیر سراپاشور و امید من ... همنشین لحظه لحظه های من ... 

 قول نمیدم که نرنجونمت ... اما قول میدم هرگز قصد رنجوندنت و نداشته باشم...  

قول نمیدم همیشه سرحال باشم اما قول میدم وقتی فرصتی و برای کسب انرژی بهم دادی دوباره با همون شور و نشاط پیشت برگردم ...  

قول نمیدم ازت نرنجم اما قول میدم هیچ وقت فراموش نکنم "دوستم داری" و هرگز قصد آزارمو نداری ... 

 و قول نمیدم تنها نمونی ... اما قول میدم هیچ وقت تنهات نذارم ... هیــــــــــــچ وقت ...