یه جواب کوتاه ...

نامه ی پر مهرت و خوندم "مهر" بی همتای من

امیرم ... تو همیشه راهی برای بیشتر امیدوار کردن من پیدا میکنی !!! چقدر از داشتن این وبلاگ خوشحالترم وقتی اینقدر پخته و زیبا داری مسائل و باز میکنی و من و از افکار بلندت آگاه میکنی ...

امیرم من با تو میدون و برای بیان خواسته هام کاملاً باز دیدم و چون اعتقاد دارم برای جلوگیری از هر اصطحکاک نابه جایی باید طرفین از خواسته های هم باخبر باشن این و حق خودم و تو میدونم که حتی ریزترین مسائلی که شاید الان فکرش و هم نکنیم که در آینده مسئله ساز میشه بیان کنیم تا بعد از این تنها مسائلی که ارزش بحث دارن وقتهای زیباوگرانبهای با هم بودنمون رو بگیرن نه هر مسئله ی ساده و پیش پا افتاده ای ...

این و یقین داشته باش من هم سهم برابر خودم رو در تمام مسائل این زندگی قبول دارم و میدونم زحمت همیشه آروم نگه داشتن و خوب پیش بردن زندگی روی دوش هر دوی ماست ...

عزیزم ! دغدغه هات برای دخالت نابه جای اطرافیان در یک زندگی مستقل رو کاملا قبول دارم . بدون من هم به همین اندازه روی این مسئله دقیق هستم و برام مهمه که چهارچوب یک زندگی باید اونقدر روی ستون های خودش (من و تو "ما") استوار باشه که هیچ لرزه ای نتونه دوام و سلامت این چهارچوب رو به هم بریزه !

"امیر" فقط خدا میدونه من تا چه اندازه زندگی درونی داشتم و دارم و تا چه اندازه نگاه کردن به زندگی دیگران تأثیری در خواسته هام نداشته ! خوبی دیگران خوشحالم میکنه و درد و رنجشون ناراحت ! پیشرفتشون پرتلاشم میکنه و شکستشون هوشیار ! برای من هر کسی مجموعه ای از شکستها و پیروزی هاست و از دیدگاه من تنها چیزی که به عینه عدالت در تقسیمش دیده میشه مشکلات و درگیری های همه ی مردمه که هر کسی در هر جایگاهی که هست به همون اندازه درگیری و رنج داره که شاید هیچکس ازش باخبر نباشه ! این از طرز تفکر من عزیزم ...

امیرم با تو از هیچ سختی ای نمیترسم وقتی میبینم اینقدر باذکاوت و هوشیاری و اینطور دید تحلیلی به مسائل داری !  

تمام نیرویهای وجودیم برای حمایت از تو صف آرایی کردن امیر سرلشکر قلبم ...! 

 منتظر نامه های دیگرت هستم  ...  

مراقب امیر سرزمین دلم باش ...!